Ο Ντράζεν ήταν ο 2ος γιός των Jovan “Jole” και Biserka Petrović. Προτού κλείσει τα 15 βρέθηκε στην ανδρική ομάδα του Σιμπένκα, καθώς ο Ζόραν Σλάβνιτς τον εμπιστεύτηκε. Όσο ήταν στην παιδική ομάδα ξεδίπλωσε το πλούσιο ταλέντο του σκοράροντας αρκετά συχνά 50 και 60 πόντους. Σχεδόν τρία χρόνια μετά ο Πέτροβιτς είχε γίνει ήδη ο ηγέτης της ομάδας, φτάνοντας την στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, όπου έχασε από την Λιμόζ.
Αφού υπηρέτησε για ένα χρόνο στο στρατό, ο Πέτροβιτς ακολούθησε τα βήματα του αδελφού του και πήρε μεταγραφή στην Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ. Μία ομάδα με την οποία έδειξε το ταλέντο του και την οδήγησε στις πιο λαμπρές στιγμές της ιστορίας της. Πρώτο παιχνίδι με τη φανέλα της νέας του ομάδας ήταν απέναντι στην Σιμπένκα. Για πρώτη φορά χωρίς τον Ντράζεν Πέτροβιτς στο ρόστερ της προσπάθησε η Σιμπένκα, αλλά δεν κατάφερε να διεκδικήσει τη νίκη κόντρα στην Τσιμπόνα. Ο Πέτροβιτς είχε φτάσει τους 56 πόντους και οι οπαδοί της πρώην ομάδας τους του ζητούσαν να σταματήσει!
Στο Ζάγκρεμπ κάθισε τέσσερα χρόνια, κατακτώντας τα πάντα. Πέρα από το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας ο Ντράζεν στέφθηκε δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης (1985, 1986), ενώ κατέκτησε και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1987). Το πρώτο Ευρωπαϊκό της Κροατικής ομάδας το κατέκτησε κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης με τον Πέτροβιτς να σημειώνει 39 πόντους (τελικό σκορ 87-78). Τον επόμενο χρόνο «κοντραρίστηκε» με τον Άρβιντας Σαμπόνις και τελικά με 22 πόντους η Τσιμπόνα πήρε το δέυτερο της τρόπαιο κόντρα στην Ζαλγκίρις.
Με την Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, ο Πέτροβιτς κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984. Στην τρίτη θέση βρέθηκε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1986, που έχει χαραχτεί στη μνήμη των θεατών για το “θρίλερ του τελευταίου λεπτού”, στον ημιτελικό με τη Σοβιετική Ένωση. Από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1987 ο Πέτροβιτς επέστρεψε ξανά με το χάλκινο μετάλλιο, καθώς η Γιουγκοσλαβία ηττήθηκε από τη διοργανώτρια και μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ελλάδα. Η παγκόσμια Πανεπιστημιάδα, που διεξήχθη στο Ζάγκρεμπ το 1987, βρήκαν τη Γιουγκοσλαβική ομάδα, με τον Πέτροβιτς στη σύνθεση της, να κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, ο Πέτροβιτς κατέλαβε με τη Γιουγκοσλαβία τη δεύτερη θέση, αφού έχασαν για ακόμη μία φόρα από την ισχυρή Σοβιετική ένωση.
Το Πόρτλαντ είχε επιλέξει τον Πέτροβιτς στον τρίτο γύρο του draft. Εκείνος όμως δεν ήθελε να αποχωρήσει ακόμα από την Ευρώπη και έτσι πήρε την απόφαση να γίνει κάτοικος Μαδρίτης και να αγωνιστεί με την φανέλα της Ρεάλ. Με την «Βασίλισσα» κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων. Αντίπαλος στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στο ΣΕΦ ήταν η Καζέρτα, με τον Πέτροβιτς να πιάνει απίστευτη απόδοση και να σκοράρει 62 πόντους (117-113 για την Ρεάλ το σκορ).
Το ταξίδι για το ΝΒΑ ξεκίνησε για τον Πέτροβιτς, αλλά τα πράγματα δεν ήταν θετικά για τον ίδιο. Στους Μπλέιζερς ο χρόνος συμμετοχής του ήταν μειομένος και για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια δεν ήταν ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της ομάδας του. Στην συνέχεια όμως μια ανταλλαγή με τους Ντένβερ Νάγκετς τον έστειλε στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς.
Το ίδιο καλοκαίρι όμως ο Πέτροβιτς έγραφε ξανά ιστορία με την εθνική ομάδα, καθώς η Γιουγκοσλαβία στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια, επικρατώντας της Σοβιετικής Ένωσης, για να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Μπουένος Άιρες.
Στους Νετς τα πράγματα βελτιώθηκαν αισθητά για τον Ντράζεν. Στην πρώτη του χρονιά σημειώνει 20,6 πόντους ανά παιχνίδι και υπογραμμίζει χαρακτηριστικά «Τώρα όλα τελείωσαν. Έχω ότι θέλω και κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει!» Η επόμενη σεζόν του στο ΝΒΑ είναι και η καλύτερη. Σημειώνει 22,3 πόντους και βγαίνει 11ος στον πίνακα των σκόρερ χωρίς όμως οι Αμερικανοί να τον καλέσουν στο All Star Game. Η αποτυχία να λάβει μια πρόσκληση για το NBA All-Star game του 1993, απογοήτευσε βαθύτατα τον Πέτροβιτς: «Αν δεν με καλέσουν τώρα, πότε θα το κάνουν; Δεν ξέρω πώς να πάρω αυτή την αδικία. Με κάλεσαν να πάρω μέρος στον διαγωνισμό τριπόντων. Όχι ευχαριστώ, δεν τον χρειάζομαι αυτό. Ανήκω στο παρκέ».
Οι σχέσεις του με τους Νετς μετά τα παραπάνω περιστατικά ποτέ δεν ήταν όπως πριν. Η διοίκηση της ομάδας καθυστερούσε να ανανεώσει το συμβόλαιο του και εκείνος δεν ένιωθε πλέον άνετα…
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη συμμετείχε και η, ανεξάρτητη πλέον, Κροατία και ο Πέτροβιτς ήταν ο αρχηγός της κροατικής εθνικής ομάδας καλαθοσφαίρισης στο Ολυμπιακό τουρνουά. Χάνοντας μόνο από την Αμερικανική Dream Team, του Τζόρνταν και των άλλων αστέρων, σε παιχνίδια νοκ-άουτ, η δυνατή και εμπνευσμένη κροατική ομάδα κατάφερε να φτάσει στον τελικό – με τις καθοριστικές ελεύθερες βολές που εκτέλεσε ο ίδιος ο Πέτροβιτς στον ημιτελικό με τη, διαλυμένη πια, Σοβιετική Ένωση.
Το τελευταίο ματς που αγωνίστηκε ήταν απέναντι στην Σλοβενία στην Πολωνία στις 6 Ιουνίου του 1993. Την αμέσως επόμενη μέρα και ενώ η αποστολή της Κροατίας θα αναχωρούσε για την Φρανκφούρτη εκείνος παίρνει την απόφαση να πάει οδικώς. Έξω από το Ντένκεντορφ με το ρολόι να δείχνει 17:20 ο Θεός μάλλον πίστεψε ότι αρκετά απολαύσαμε τον “μεγάλο” Ντράζεν και θέλησε να τον πάρει δίπλα του για να τον βλέπει και εκείνος από κοντά να χορεύει στα παρκέ, μόλις στα 28 του…
