Β΄ Κατασκηνωτική Περίοδος Αγοριών 2014
“Ρωμαίικη Παράδοση”
Γράφει στο εισηγητικό του κείμενο ο επιστημονικός συνεργάτης των Κατασκηνώσεων μας και υποψήφιος διδάκτωρ Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων κ. Νικόλαος Ζαχαράκης: “Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν πήραμε την απόφαση να το τολμήσουμε και να μιλήσουμε στα νέα παιδιά για την Ρωμαίικη παράδοση αφιερώνοντας την φετινή κατασκηνωτική περίοδο σε αυτή την θεματική. Σε μια προσπάθεια να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή με έναν κόσμο που αγνοούν, με ένα πολιτισμικό κεφάλαιο ευθύνης. Μεγάλη η ευθύνη όπως μεγάλο και το κεφάλαιο της παράδοσης. Ευελπιστούμε ωστόσο τα νέα παιδιά να λάβουν έστω το ερέθισμα, να στραφούν προς το παρελθόν και τις ρίζες τους αναζητώντας πρότυπα και αξίες, άγκυρες ελπίδας και πίστης, ορόσημα που θα τους επιτρέψουν να χαράξουν στην ζωή τους δρόμους ευθείς και φωτεινούς μακριά από τις σειρήνες της ισοπέδωσης και του μηδενισμού. Να ρίξουν ρίζες σαν την ελιά, να καρποφορήσουν σαν το αμπέλι και να διαβούν το πέλαγος της ζωής μέσα στο στέρεο καράβι που έχει για πυξίδα και οδηγό, Χριστό και Ελλάδα…”
Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που ζούμε, στο μαζικοποιημένο μοντέλο ζωής που εν πολλοίς καταναλώνουμε σήμερα, η Κατασκήνωση της Ταϋγέτης προτείνει εμφατικά ένα πολιτιστικό παράδειγμα διαφορετικό. Και όπου πολιτισμός, ασφαλώς εννοούμε τον τρόπο που ζει μια κοινωνία, το μονοπάτι που διάλεξε να βαδίσει αναζητώντας την αλήθεια της ζωής. Η συνέχεια της δικής μας παράδοσης, από τα χρόνια του Ομήρου ακόμα, έγινε αντικείμενο συζήτησης και τρόπος ζωής τις εννέα κατασκηνωτικές ημέρες που ζήσαμε η παρέα των εκατό κατασκηνωτών και στελεχών λίγο κάτω από την αλπική ζώνη του Ταϋγέτου.
Η αφήγηση της εφετινής κατασκηνωτικής μας εμπειρίας δύσκολα μπορεί να βρει τρόπους και μέσα έκφρασης ενόσω η σκόνη δεν έχει ακόμα κατακάτσει και η καρδιά (μακριά πολύ από το σώμα που επέστρεψε στα ίδια) τριγυρίζει ακόμα μέσα στους θαλάμους, στα γήπεδα, στην τραπεζαρία, στο δάσος. Κι όπως έγραψε την αμέσως επόμενη ημέρα ένας κατασκηνωτής σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης,“άντε τώρα να ξεσυνηθίσεις…”.
Διακινδυνεύοντας ανισοβαρής προεκτάσεις του καλοκαιρινού κατασκηνωτικού γεγονότος της Ιεράς Μητροπόλεως μας, θα μπορούσα με σχετική ευκολία να καταγράψω το μερίδιο – στη δική μου τουλάχιστον κατανόηση – που διεκδικεί το γεγονός αυτό στο ιστορικό γίγνεσθαι ενός λαού σαν του δικού μας: Στη μικρο-ιστορία της Λακωνικής κοινωνίας μας αλλά και στη μακρο-ιστορία της καρδιάς και της ψυχής του κάθε ενός από εμάς. Είκοσι χρόνια συνεχούς λειτουργίας της μικρής μας ουρανούπολης, γενιές και γενιές Λακώνων έζησαν και ζουν κοινές εμπειρίες ικανές να κάνουν την καρδιά να χτυπά διαφορετικά, τα αυτιά να ζητούν άλλα ακούσματα να ακούσουν και τα μάτια να δακρύζουν εμπρός στη θέα της αλήθειας, της αγάπης, της θυσίας, της φιλίας, της χαράς…
Σε ένα μέλλον που διαγράφεται γενικότερα δυσοίωνο, τα παιδιά των κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως μας με τρόπο εκκωφαντικό διαλαλούν πως υπάρχει ελπίδα. Σε αυτά τα παιδικά χαμόγελα υποκλινόμαστε όλοι, στη δική τους δίψα για ζωή, στο δικό τους δικαίωμα να ζήσουν ρωμαίικα κατά πως το δίδαξε ο παππούς και η γιαγιά, ο πατέρας και η μάνα, ο τόπος και ο χρόνος.
Ο Αρχηγός
Θεοδώρου Ευάγγελος
Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την κ. Καργάκου και το Κέντρο Πρόληψης νομού Λακωνίας για την εξαιρετική συνεργασία και την πολύτιμη συμβολή τους στο κατασκηνωτικό έργο. Επίσης τους κ. Βούκλιζα Ιωάννη Αντιπρόεδρο και Κοτσώνη Παναγιώτη Μέλος, εκπροσώπους του Μουσικού Συνδέσμου Λακωνίας για το διαδραστικό σεμινάριο που πραγματοποίησαν κοντά μας!
