Η συλλυπητήρια ανακοίνωση του Βοία Νεάπολης για την απώλεια του Ευάγγελου Γιαλελή:
Στη μνήμη του κυρ Βαγγέλη
Ήταν μια από τις αναγνωρίσιμες φιγούρες της παραλίας, περνούσε με το μηχανάκι του κατά τις πρωινές ώρες από τον παραθαλάσσιο δρόμο με τις πολυσύχναστες καφετέριες πάντα διακριτικός και πάντα με μια ουσιώδη και διαρκή αγωνία για το ποδόσφαιρο.
Αυτό τον χαρακτήριζε σε ολόκληρη την ζωή του.
Το πάθος του για τη στρογγυλή θεά. Μπορούσες να τον πετύχεις να αναλύει και να συζητά αγώνες μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, να μιλάει για τις μεταγραφές του καλοκαιριού καθώς και τα τεκταινόμενα του αθλήματος σε εθνικό επίπεδο.
Ο κύριος Βαγγέλης όμως αγαπούσε και τα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου που δεν τραβούν επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Ακριβώς όπως ήταν και ο ίδιος. Ταπεινός. Κάτι που δεν γνωρίζει ο κόσμος είναι πως σε νεαρή ηλικία και ενώ αγωνιζόταν στα τοπικά πρωταθλήματα με την ομάδα του Βοία (και αργότερα του Μολαϊκού) είχε δεχθεί πρόταση να δοκιμαστεί από τις μεγάλες ομάδες των Αθηνών. Ο ίδιος μην θέλοντας να εγκαταλείψει τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε είχε αρνηθεί την τότε πρόταση παραμένοντας στην γενέτειρα το. Αν μέσα στις τότε αναμνήσεις στις οποίες εμπλέκεται ο κύριος Βαγγέλης θα έπρεπε να κρατήσουμε μια τότε αυτή θα ερχόταν από τα προεφηβικά μας χρόνια.
Όταν ένα μεσημέρι είχαμε στήσει στο δρόμο έξω από το γυμνάσιο της περιοχής έναν αγώνα ποδοσφαίρου με αυτοσχέδια τέρματα και εκείνος μας παρατηρούσε και μας συμβούλευε χωρίς να γίνεται επικριτικός η πιεστικός σε σχέση με τις ποδοσφαιρικές μας δεξιότητες. Εκτός λοιπόν από τις γνώσεις του στο ποδόσφαιρο και την αγάπη του για τον τόπο θα τον θυμόμαστε πάντα ως έναν ευγενικό και διακριτικό άνθρωπο που με την ζεστασιά και την απλότητα του σε κέρδιζε από την πρώτη λέξη.
Δυστυχώς δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε ξανά μαζί του κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα και αργότερα να τον σχολιάσουμε καθώς θα διασχίζουμε την παραλία αλλά οι αναμνήσεις δεν σβήνουν ποτέ κι αυτό είναι που κάνει τους ανθρώπους αθάνατους. Συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους και να αναπαυθεί εν ειρήνη.
Υ.Γ Τα πιο όμορφα μας γκολ δεν τα βάλαμε ακόμη…
