To Story της Σφουγγαρίστρας
Αναλογιζόμενος κανείς σύνεργα της καθαριότητας ενός σπιτιού, όπως ο ατμοκαθαριστής ή η σφουγγαρίστρα η πρώτη αίσθηση είναι η δυσφορία. Μάλιστα όλα τα σύνεργα των οικιακών εργασιών, όπως η σιδερώστρα και άλλα, αποτελούν αυτονόητο εφόδιο στη διάθεση κάθε σύγχρονου νοικοκυριού. Είναι αδύνατο να διανοηθούμε, για παράδειγμα, πως θα ήταν το σφουγγάρισμα χωρίς αυτά τα πολύτιμα εργαλεία. Λίγοι όμως γνωρίζουν, ότι η πρώτη σφουγγαρίστρα, απαντάται στον 15ο αιώνα και μάλιστα έφερε και δίπλωμα ευρεσιτεχνίας!
Πέρασαν πολλά χρόνια, ώσπου το δάπεδο των σπιτιών να πάρει τη σημερινή του μορφή, καθώς για πολλά χρόνια ήταν από χώμα ή τσιμέντο. Για τον καθαρισμό τους χρησιμοποιούσαν απλές σκούπες από άχυρο, κλαδιά, τα μουστάκια του καλαμποκιού ή τρίχες αλόγων. Ίσως και αυτός ήταν ένας λόγος, που τα φρεσκοπλυμμένα ρούχα απλώνονταν πιο ψηλά από τη γη, σε σχοινιά (εφόσον δεν υπήρχε η απλώστρα τότε), προκειμένου να μη σκονίζονται.
Όταν άρχισε να χρησιμοποιείται ο ασβεστόλιθος, η πέτρα ή το μάρμαρο στο δάπεδο των αριστοκρατικών κατοικιών κι εν συνεχεία των σπιτιών της μεσαίας τάξης, άλλαξε ο τρόπος, που έπρεπε να καθαρίζεται το δάπεδο. Για τον αποτελεσματικό καθαρισμό ήταν απαραίτητο κάποιο υγρό, που θα απλώνονταν ισομερώς στο πάτωμα. Η λέξη σφουγγαρίστρα εντοπίζεται στα τέλη του 15ου αιώνα, οπότε και αναφέρεται ως «mappe» στα Αγγλικά της εποχής. Συνήθως αποτελούνταν από δέσμες χονδροειδών νημάτων ή κουρελιών συνδεμένων σε έναν μακρύ ξύλινο στύλο.
Ο Thomas Stewart, δεν ήταν απλώς ο εφευρέτης της σφουγγαρίστρας, αλλά ο πρώτος Αφροαμερικανός εφευρέτης, που έλαβε ποτέ δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Ο Thomas Stewart λέγεται, ότι πέρασε τη ζωή του προσπαθώντας να κάνει την καθημερινότητα των ανθρώπων ευκολότερη. Προκειμένου να εξοικονομήσει χρόνο και να διασφαλίσει την αποτελεσματική καθαριότητα του σπιτιού, πρότεινε δύο βελτιώσεις στην υπάρχουσα μορφή της σφουγγαρίστρας. Αρχικά επινόησε την αφαιρούμενη από τη βάση της σφουγγαρίστρα, προκειμένου να μπορεί να καθαριστεί και να πετχαθεί, αν πια έχει αχρηστευθεί από τη χρήση. Η δεύτερη επινόησή του είχε να κάνει με την εύκολη και σωστή κατανομή του σαπουνιού- υγρού, τα οποία χρησιμοποιούνταν για την καθαριότητα του σπιτιού και θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αποτέλεσε τον προπομπό του κουβά σφουγγαρίσματος. Ο λόγος γίνεται για έναν μοχλό, προσαρτημένο στην κεφαλή της σφουγγαρίστρας. Όταν κάποιος τραβούσε τον μοχλό αυτό, έβγαζε νερό από τη σφουγγαρίστρα χωρίς να βρέχει τα χέρια του.
Δε θα ήταν παράτολμο να παραλληλίσει κανείς την εξέλιξη του σφουγγαρίσματος με την εξέλιξη του ανθρώπου. Από εκεί, που βρίσκονταν «στα πατώματα» και σφουγγάριζε χρησιμοποιώντας ένα βρεγμένο πανί, που έστηβε με τα χέρια, στάθηκε στα πόδια του και το σφουγγάρισμα έγινε παιχνιδάκι.
